Μιλούσες για πράγματα
Γιώργος Σεφέρης
Μιλούσες γιά πράγματα που δεν τα βλέπαν κι αυτοί γελούσαν
Όμως να λάμνεις στο σκοτεινό ποταμό
Πάνω νερά
Να πηγαίνεις στον αγνοημένο δρόμο
Στα τυφλά, πεισματάρης
Και να γυρεύεις λόγια ριζωμένα
Σαν το πολύροζο λιόδεντρο
Άφησε κι ας γελούν
Και να ποθείς να κατοικήσει κι ο άλλος κόσμος
Στη σημερινή πνιγερή μοναξιά
Στ’ ορφανισμένο του ο πάρο
Άφησε τους
Ο θαλασσινός άνεμος κι η δροσιὰ της αυγής
Υπάρχουν χωρίς να το ζητήσει κανένας.
